De zomervakantie zit er voor alle kinderen op. Het schoolleven is weer begonnen. En hoewel het fijn is dat er weer regelmaat in de dagen komt, is het ook wennen. Voor kinderen. Voor ouders. Voor het hele gezin. Met deze aanpak breng je rust in je gezin
Net als otters blijft je kind graag bij je in de buurt
Kinderen hebben een fundamentele behoefte om gezien en gehoord te worden. Wanneer ouders actief de gevoelens en wensen van hun kind benoemen, geven ze het kind het signaal dat het er mag zijn, met alles wat het voelt en nodig heeft.Dit bevordert niet alleen het zelfvertrouwen van het kind, maar ook de ontwikkeling van emotionele intelligentie en veerkracht.
Je roept voor de derde keer dat het tijd is om schoenen aan te doen. Je kind kijkt je aan, draait zich om en gaat verder met spelen. Iets in jou schiet aan. Je stem wordt harder. “NU!” Je voelt je borst strak worden, je hart bonkt in je keel. Later denk je: Waarom werd ik zó boos?
Kinderen maken op een dag veel mee. Soms meer dan hun systeem aankan. En wat niet verwerkt wordt, blijft niet zomaar hangen in het hoofd – het zet zich vast in het lijf. In spieren, ademhaling, hartslag, spierspanning.
Soms is slapen geen kwestie van niet moe zijn, maar van niet durven loslaten. Je kind wil je nog even bij zich, roept je om de haverklap, of voelt zich onrustig zodra jij de kamer uitloopt.
Elke verandering rondom slapen is spannend voor een kind. Als je kind gewend is om bij jou te slapen, kan het loslaten van dat vertrouwde plekje best wat emoties oproepen. Verdriet, boosheid, onzekerheid – dat hoort er allemaal bij. Het belangrijkste is hoe jij daarmee omgaat.
Soms lijkt alles goed te gaan en toch, zodra het lichtje uitgaat, komen de tranen. Je kind is verdrietig, weet misschien niet precies waarom, of vertelt ineens iets wat al een hele dag heeft zitten borrelen. Voor veel ouders is dat een lastig moment. Je hebt je best gedaan op het ritueel, je kind is moe, jij bent moe, en ineens lijkt slapen weer mijlenver weg. Soms lijkt alles goed te gaan en toch, zodra het lichtje uitgaat, komen de tranen. Je kind is verdrietig, weet misschien niet precies waarom, of vertelt ineens iets wat al een hele dag heeft zitten borrelen. Voor veel ouders is dat een lastig moment. Je hebt je best gedaan op het ritueel, je kind is moe, jij bent moe, en ineens lijkt slapen weer mijlenver weg.
