Kinderen hebben een fundamentele behoefte om gezien en gehoord te worden. Wanneer ouders actief de gevoelens en wensen van hun kind benoemen, geven ze het kind het signaal dat het er mag zijn, met alles wat het voelt en nodig heeft.Dit bevordert niet alleen het zelfvertrouwen van het kind, maar ook de ontwikkeling van emotionele intelligentie en veerkracht.
Schermen lijken op het eerste gezicht een uitkomst. Even een filmpje, zodat je kind tot rust kan komen of zodat jij even je handen vrij hebt. Maar de rust die je zoekt, is niet de rust die het brein krijgt.
Je roept voor de derde keer dat het tijd is om schoenen aan te doen. Je kind kijkt je aan, draait zich om en gaat verder met spelen. Iets in jou schiet aan. Je stem wordt harder. “NU!” Je voelt je borst strak worden, je hart bonkt in je keel. Later denk je: Waarom werd ik zó boos?
Kinderen maken op een dag veel mee. Soms meer dan hun systeem aankan. En wat niet verwerkt wordt, blijft niet zomaar hangen in het hoofd – het zet zich vast in het lijf. In spieren, ademhaling, hartslag, spierspanning.
We denken vaak aan bedrituelen, slaapliedjes en nachtlichtjes als het gaat om beter slapen. Maar wist je dat slaap eigenlijk al begint... op je bord? Wat je kind overdag en in de avond eet, heeft grote invloed op hoe makkelijk het in slaap valt én hoe diep het slaapt.
Als ouder verlang je vaak naar meer rust in de avonden, maar het idee om je kind “alleen te laten huilen” voelt niet goed. En dat hoeft ook niet. Er is een zachte, veilige manier om je kind te begeleiden naar zelfstandig inslapen, stap voor stap, met nabijheid en vertrouwen.
Er zijn van die avonden waarop het lijkt alsof je kind een abonnement heeft op “nog één keer uit bed”. Nog even plassen, nog een knuffel, nog één vraag… En voordat je het weet ben je zes keer opgestaan, terwijl jij óók snakt naar rust.
Soms is slapen geen kwestie van niet moe zijn, maar van niet durven loslaten. Je kind wil je nog even bij zich, roept je om de haverklap, of voelt zich onrustig zodra jij de kamer uitloopt.
Bedtijd-fading: een zachte aanpak voor betere nachtrust
Elke verandering rondom slapen is spannend voor een kind. Als je kind gewend is om bij jou te slapen, kan het loslaten van dat vertrouwde plekje best wat emoties oproepen. Verdriet, boosheid, onzekerheid – dat hoort er allemaal bij. Het belangrijkste is hoe jij daarmee omgaat.
Als je kind moeite heeft met slapen, is het verleidelijk om vooral te focussen op het moment dat het misgaat: bij het naar bed brengen, de onrust, het eindeloze uit bed komen. Maar slaap wordt zelden alleen bepaald door dat ene moment. Slaap bouwt zich op door de dag heen en wordt vaak al bepaald door alles wat daarvoor gebeurt.
Soms lijkt alles goed te gaan en toch, zodra het lichtje uitgaat, komen de tranen. Je kind is verdrietig, weet misschien niet precies waarom, of vertelt ineens iets wat al een hele dag heeft zitten borrelen. Voor veel ouders is dat een lastig moment. Je hebt je best gedaan op het ritueel, je kind is moe, jij bent moe, en ineens lijkt slapen weer mijlenver weg. Soms lijkt alles goed te gaan en toch, zodra het lichtje uitgaat, komen de tranen. Je kind is verdrietig, weet misschien niet precies waarom, of vertelt ineens iets wat al een hele dag heeft zitten borrelen. Voor veel ouders is dat een lastig moment. Je hebt je best gedaan op het ritueel, je kind is moe, jij bent moe, en ineens lijkt slapen weer mijlenver weg.
Kinderen kunnen niet zomaar van druk spelen naar rustig slapen. Hun lijf en hoofd moeten meevertragen. Daarom werkt het goed om een overgangsmomentje in te bouwen vóór je aan het bedritueel begint.
Wat zelf op dit moment kan doen om de slaap van je kind te bevorderen. Hoe bereid je je kind voor op een betere nachtrust?
