Veilig bij mama en papa in bed

Net als otters blijft je kind graag bij je in de buurt

Zeeotters slapen drijvend op hun rug in het water. Om te voorkomen dat ze wegdrijven, houden ze elkaars pootjes vast. Soms rollen ze zich zelfs in een stuk zeewier – als een soort dekentje van veiligheid.

Kinderen hebben soms net zoiets nodig. Een hand, een lichaam dichtbij, een veilig veld om in te landen. Daarom kruipen ze 's nachts in bed bij jou. Niet om je wakker te houden – maar om zich vast te houden. Aan jou.

Net als de otters.

 

Hoe fijn was het toen je als kind tussen je vader en moeder in bed kroop? Lekker warm maar vooral veilig. Ik had het er gisteren met mijn zoon over, die nu 15 is. Hij zei dat het vooral een veilig gevoel gaf en dat ie daarom weer lekker kon slapen. Dat zegt eigenlijk best veel. En eerlijk, ik kon er ook zo van genieten.

Mensen daarbuiten hadden er vaak wat over te zeggen als het ter sprake kwam.
Die typische opmerkingen: “Zo wil die nooit in zijn eigen bed slapen” of “Je verwent hem veel te veel.”
En eerlijk? Soms raakten die opmerkingen me. Want wat als ze gelijk hadden? Wat als ik het 'verkeerd' deed?

Maar als ik dan keek ik naar dat kleine lijfje naast me. Hoe snel hij weer in slaap viel. Hoe hij zuchtte en zakte zodra hij me voelde.
Dan wist ik weer: dit is precies wat hij nu nodig heeft. Niet een aparte kamer. Niet ‘zelfstandig’ slapen. Maar veiligheid. Aanraking. Nabijheid.

Kinderen slapen pas echt als hun systeem rust vindt. En dat vinden ze niet in regels of ‘slapentraining’, maar in verbinding.

Kinderen doen precies hetzelfde

Kinderen verwerken overdag méér dan wij denken. Elk geluid, elke verandering, elk gevoel: het wordt pas écht verwerkt in de nacht. Hun brein is nog volop in ontwikkeling en hun stress systeem werkt intenser dan bij volwassenen. Het kost tijd en veiligheid om dat af te bouwen en zelf tot rust te komen.

Als jouw kind bij je kruipt, doet het dat vanuit instinct: een lijf dat zegt: hier ben ik veilig.

Wat de wetenschap hierover zegt

• Geen psychologische schade
  Een recent longitudinal onderzoek onder meer dan 16.000 kinderen uit het VK concludeerde dat bedden delen op 9 maanden geen verband hield met emotionele of gedragsproblemen tot de leeftijd van 11 jaar . Het ligt op den duur niet meer zo lekker maar dat is een andere discussie ;)

• Internationale lange-termijnstudies
  Onderzoek suggereert dat kinderen die in hun vroege jaren bij ouders sliepen, later minder angstig zijn, een betere zelfwaardering hebben, zich beter gedragen en sneller zelfstandig worden 

• Hechting en stressregulatie
  Co-sleeping versterkt gehechtheid door onmiddellijk beschikbaar te zijn voor je kind. Dat verlaagt stresshormonen en verhoogt vertrouwen

 

Keuzes maken vanuit responsieve opvoeding

Jij bent geen coach, je bent ouder. En daarin mag je kiezen wat klopt voor jullie gezin. Responsieve opvoeding draait om voelen, meebewegen, aansluiten zonder rigide regels. Als het voelt alsof je kind jou nodig heeft in het donker: dat is niet zwakte, dat is wijsheid.
Intentie is belangrijk: studies tonen aan dat ouders die bewust kiezen voor co-sleeping – omdat het goed voelt – minder stress ervaren dan ouders die het doen uit wanhoop of slaappuzzel.

Laat je vooral niet in de war maken wat andere zeggen. Als jouw hart zegt dat het goed is dan is het goed. Maar blijf wel kijken naar wat je kind nodig heeft. 

In het kort

• Kinderen zoeken nabijheid als ze zich opstaan — dat past bij hoe hun brein en lijf werken.

• Wetenschap toont aan: kinderen die (veilig) bij ouders sliepen, ontwikkelen doorgaans meer zelfvertrouwen, minder angst, betere emotie-regulatie Psychology Today+2Wikipedia+2greatergood.berkeley.edu+2.

• Wanneer jij bewust en responsief kiest voor die nabijheid, ontstaat er heling voor jullie allebei.

• Uiteindelijk kiezen kinderen zelf wanneer ze hun eigen bed willen — jij bent hun veilige startpunt.

Met dit artikel zeg ik niet dat dit de beste oplossing is maar wat ik wel zeg is dat je mag voelen wat voor jou klopt.