Schermen lijken op het eerste gezicht een uitkomst. Even een filmpje, zodat je kind tot rust kan komen  of zodat jij even je handen vrij hebt. Maar de rust die je zoekt, is niet de rust die het brein krijgt.

Want achter het scherm gebeurt iets heel anders.

Waarom schermen zo onweerstaanbaar zijn

Elke keer dat je kind iets op het scherm ziet een beweging, een kleur, een geluid - gebeurt er iets in het brein: er komt een beetje dopamine vrij.

Dopamine is het stofje dat zorgt voor een gevoel van beloning, motivatie en “dit wil ik nog een keer.” Het maakt dat het brein wil blijven kijken, blijven scrollen, blijven klikken. Hoe sneller de prikkels, hoe meer kleine beloningssignalen.

Voor een jong kinderbrein, dat nog volop in ontwikkeling is, is dit intens aantrekkelijk. Het systeem raakt gewend aan snelle beloningen – en vindt het daarna veel moeilijker om rust, spel of wachten nog als prettig te ervaren.

Het grote misverstand: “Mijn kind ontspant bij een scherm”

Het lijkt soms alsof je kind rustig wordt van een filmpje of spelletje. Het zit stil, zegt niets, lijkt in zichzelf gekeerd. Maar onder de oppervlakte gebeurt geen ontspanning – alleen bevriezing of afleiding.

In werkelijkheid:

• blijft het brein actief en alert

• komt het zenuwstelsel niet tot rust

• en blijft opgebouwde spanning onuitgesproken en onbewogen in het lijf aanwezig

Een scherm dempt wat gevoeld moet worden. Het overschrijft spanning, maar heelt het niet.

Wat zijn de gevolgen?

• Moeite met zelfstandig spelen

• Verminderde concentratie en frustratietolerantie

• Meer spanning in het lijf

• Snellere emotionele ontlading (boosheid, huilen)

• Moeite met in- en doorslapen

• Hangerig of hyper gedrag ná het schermmoment

En vooral: het kind leert niet hoe het zichzelf tot rust brengt, het leert zich alleen even te verdoven.

Wat helpt wél?

Rust is niet hetzelfde als stil zijn. Een kind dat beweegt, lacht of huilt, is vaak bezig met ontladen. Echte rust ontstaat pas als het systeem spanning kwijt mag raken. Niet door afleiding, maar door ruimte voor verwerking.

Dat kan op veel manieren. In de Slaaapie-aanpak werken we bijvoorbeeld met:

• Beweging
  Buiten spelen, fietsen, klimmen of rennen. Ook in de app vind je beweegmomenten, zoals de Doe-dingen of slaapyoga, die kinderen helpen spanning los te schudden.

• Mindfulness en visualisatie
  Rustgevende audio’s, ademspelletjes of bodyscans helpen kinderen te zakken in hun lijf. Deze zijn zacht, herhaalbaar en werken diep. De mindfulness-oefeningen in de Slaaapie app zijn speciaal gemaakt voor jonge kinderen.

• Spel en expressie
  Fantasiespel (zoals met de Toverkist), rollenspel, tekenen of verhalen maken geven kinderen een manier om hun binnenwereld te uiten. Ook de fluisterkaartjes helpen daarbij: ze maken gevoelens bespreekbaar, zonder druk.

• Verbinding en nabijheid
  Samen een verhaaltje luisteren, knuffelen, of gewoon even op schoot. Contact reguleert. Een momentje waarin je kind voelt: ik hoef niets, ik mag er gewoon zijn.

Door ruimte te maken voor dit soort herstelmomenten overdag en in de vroege avond, help je je kind om de opgebouwde spanning van de dag los te laten — zodat het lichaam weer tot rust mag komen.

Kinderen hebben geen perfecte dagen nodig. Ze hebben ruimte nodig om te landen.

Tot slot

Een scherm is begrijpelijk. Soms praktisch. Soms nodig.

Maar het is geen rust. Geen verwerking. Geen zakken.

Als je je kind de kans geeft om te ontladen zonder scherm, geef je iets wat dieper werkt dan afleiding. Je geeft ruimte voor regulatie, voor ontspanning, voor veiligheid in het eigen lijf. En vanuit die veiligheid ontstaat vanzelf meer rust — overdag én in de nacht.