Als je kind moeite heeft met slapen, is het verleidelijk om vooral te focussen op het moment dat het misgaat: bij het naar bed brengen, de onrust, het eindeloze uit bed komen. Maar slaap wordt zelden alleen bepaald door dat ene moment. Slaap bouwt zich op door de dag heen en wordt vaak al bepaald door alles wat daarvoor gebeurt.
Daarom helpt het om overdag af en toe een stapje terug te doen. Kijk met een milde blik naar hoe de dag is verlopen. Was er ritme? Was er ruimte voor rustmomenten? Had je kind de kans om te bewegen, te ontladen, iets te kiezen, iets te bepalen? Was er voeding die voedde, ook emotioneel? En hoe ging jij zelf om met de hectiek van de dag?
Kinderen zijn gevoelig. Wat zij overdag niet kunnen verwerken, nemen ze mee hun bed in. Denk aan een drukke supermarkt, een scherm dat net te lang aanstond, een ruzietje, of juist te veel haast. Ook positieve spanning, zoals een kinderfeestje, kan doorwerken. Wat overdag is blijven hangen, komt 's avonds vaak tevoorschijn.
En dan is er het avondstuk. Wat gebeurt er in de aanloop naar het slapengaan? Is het ritueel voorspelbaar en rustig? Heeft je kind voldoende de tijd gekregen om over te schakelen naar slaapstand? Heeft het lichaam kunnen zakken uit de actiestand? En is er ruimte geweest voor emoties, voor contact, voor verbinding?
Soms is je kind te moe. Soms nog niet moe genoeg. Soms zit er spanning in het lijf waardoor slapen gewoon niet lukt, hoe graag jullie het ook willen. En soms is je kind zó overprikkeld dat het eerst de stress moet loslaten voordat het zich aan slaap kan overgeven.
Bij jonge kinderen zie je dat niet altijd in woorden, maar wel in gedrag. Ze gaan drammen, huilen, mopperen, zijn wiebelig of juist heel stil. Als ouder kun je je dan afvragen: wat zegt mijn kind eigenlijk zonder woorden? En wat heeft het nodig van mij?
In de Slaaapie-methode kijken we niet alleen naar het ritueel op zichzelf, maar naar alles eromheen. Want slaap is geen knop die je omzet. Het is een proces. En dat proces begint met kleine dingen: een voorspelbare volgorde van de dag, momenten van verbinding, liefdevolle aandacht, en een kalme manier van afsluiten.
Door nieuwsgierig te kijken naar zowel de dag als de avond, krijg je vaak zicht op wat je kind écht nodig heeft. En dat is vaak niet een nieuwe truc of een strengere aanpak — maar gewoon een beetje meer zachtheid, helderheid en vertraging.
Je hoeft het niet perfect te doen. Maar als je het proces gaat herkennen, kun je met liefde kleine dingen veranderen. En dat maakt, op den duur, een wereld van verschil.